Interview Helene Engelen

Helene Engelen was negen jaar toen zij tijdens een vakantie voor het eerst een dwarsfluit hoorde spelen. Sindsdien heeft muziek altijd een verbindende rol in haar leven gespeeld en is ze sinds een jaar voorzitter van het Heilooër Harmonieorkest Caecilia.

In dit interview vertelt zij hoe ze als vereniging in een autogarage terecht kwamen voor een optreden en hoe zij eigen leden inzetten om gezamenlijk de uitdagingen van de vereniging aan te pakken.

Foto: Optreden in een autogarage in samenwerking met lokale ondernemers, het Heilooër Harmonieorkest Caecilia vond een creatieve oplossing voor hun gebrek aan concertruimte.

Helene Engelen Actiefoto Garageconcert
Logo Ceacilia Heilo

Helene Engelen is sinds een jaar voorzitter van Heilooër Harmonieorkest Caecilia en ze werkt en woont in Alkmaar. Haar eerste liefde was de dwarsfluit. Toen zij tijdens een vakantie als kind een straatmuzikant in een portiek dwarsfluit zag spelen, was ze verkocht en wilde ze het instrument leren bespelen. Bij haar eigen lokale vereniging hadden ze een klarinettist nodig en hebben ze geprobeerd Helene te strikken, maar ze bleef haar eerste liefde trouw.

Vanaf kinds af aan heb jij dus in een muziekvereniging gezeten, wat heeft jou dit gebracht?
Ik kwam als negenjarige terecht in een bloeiende vereniging, met een jeugdorkest dat 50 leden telde. Naast het muzikale deel (repeteren en optreden), organiseerden we ook een heleboel sociale activiteiten: een kamp, Halloween tocht, BBQ, filmavondjes, buitenlandse concertreizen, noem maar op.  Ondanks de verschillende leeftijden voelde het aan als een warm nest. Het repetitielokaal was voor mij een tweede thuis.

Acht jaar geleden ben ik vanuit België naar Alkmaar verhuisd. Door lid te worden van Caecilia leerde ik veel mensen kennen en ik werd meteen opgenomen in de groep. Het sociale aspect van spelen bij een harmonieorkest staat bij mij nog steeds met stip bovenaan.

Tegen welke uitdagingen lopen jullie aan als Heilooër Harmonieorkest Caecilia?Eén van de grote uitdagingen is het vinden van goede concertruimte, een mooie zaal waar we kunnen optreden. De zaalhuur van het lokale podium stijgt en dat kunnen we nauwelijks meer betalen. Daardoor zijn wij op zoek gegaan naar ludieke oplossingen en die vonden we in de samenwerking met lokale ondernemers. Zo hebben we niet lang geleden in de werkplaats van een garage opgetreden. De akoestiek was prima en we konden ons publiek makkelijk kwijt, dus we zijn ervoor gegaan. De dirigent in werkoveral en de harmonie op stoeltjes tussen de gereedschappen en de auto's. De ondernemers reageren vaak ook erg enthousiast en ze nodigen hun hele klantenbestand uit. Een echte win-win situatie.

Hoe betrekken jullie de jeugd bij jullie muziekvereniging?
Sinds kort werken wij samen met diverse basisscholen en geven we kennismakingslessen waar kinderen in aanraking komen met instrumenten. In onze MuziKlub krijgen kinderen gedurende 10 weken ‘les’, waarbij we ons voornamelijk richten op muziekbeleving. Als de kinderen na deze weken de smaak te pakken hebben, verwijzen we hen door naar de muziek- en dansschool om instrumentlessen te volgen. Dan stromen ze door naar onze Kleine Harmonie, waar ze in een kleine harmoniebezetting muziek maken, repeteren en ook optreden.

Hoe komen jullie aan enthousiaste vrijwilligers binnen de vereniging?
Als bestuur hebben we tijdens de Algemene Ledenvergadering besloten om de uitdagingen die wij zien aan onze leden te presenteren en hen te vragen welke bijdrage zij kunnen leveren. Een aantal leden antwoordden wat aarzelend in de trant van ‘misschien zou ik dit of dat kunnen doen’. Wij hebben gesprekken gevoerd en iedereen uitgenodigd zich in te zetten vanuit hun eigen interesse. Daar ontstond onder andere een groep leden die zich gaan inzetten als “commissie sponsoring”. Dat is iets dat wij als bestuur wel zouden willen oppakken, maar waar we gewoon de tijd en kennis niet voor hebben. Dan is het geweldig dat er leden zijn die dat willen doen!

Dit interview is gepubliceerd in de Amateurkunst nieuwsbrief van maart 2023.